اینجا هر وقت سرما می‌خورم مجبورم بپرم یکی از این سوپ‌های آماده باز کنم بعد هم دلم خوش کنم، که بر می‌گردم، حتمن یکی از اون سوپ‌های بال مرغی که مادر برام می‌گذاره می‌خورم. اصلن از قصد میرم سرما می‌خورم.... بعد یادم می‌اد که مادر پارسال رفت برای همیشه. من میمونم حسرت یک سوپ بال مرغ.
زن:سلام خسته نباشی.
مرد:سلام.
لذت بردن باعث شرمندگی نیست. انسان فقط شادی و خوشحالی میخواد. اما جامعه ازش میخواد که خوب باشه. آدم وقتی که خوبه، به ندرت خوشحاله. اما وقتی خوشحاله، حتما خوب هم هست.
می‌گن چشم‌ها با آدم‌ها حرف می‌زنند. می‌گن چشم‌ها هیچ وقت دروغ نمی‌گن. مقابل آینه می‌نشینم، زل می‌زنم به تخم چشمام. می‌خوام خودمُ کشف کنم. تا دستم پیش خودم رو کنم. این شکلی بهتر می‌تونم مچم بگیرم.
کی چی بشه!؟ معلومه نمی‌ام بشینم هی منبر برم و صغری، کبری کنم، که مدام از این و اون بگم. یا نصیحت کنم.* عنوان پست ، برگرفته از کارتون هادی حیدری در روزنامه شرق است.
اینجا مینویسم تا مغزم خالی شود، شما چیزهای که میخوانید از مخیله یک انسان به ظاهر امروزی ست... اما در درونش آتشفشانی ست از چرایی، که در جوش و خروش است.! این نوشتهها عصاره آن همه است...